16 Σεπτεμβρίου 2013

Aς μιλήσουμε για προωρότητα



Η μοναδική σωστή απάντηση στην ερώτηση «τι είναι αυτή η ουλή στην πλάτη της;» είναι «χειρουργήθηκε όταν ήταν μωρό». Αν ο ενδιαφερόμενος θέλει να μάθει κι άλλα, ευχαρίστως να του τα πούμε. Το έχουμε πια αποφασίσει ότι δεν θα της κρύψουμε τίποτε. Και για να γίνει αυτό δεν μπορούμε να κρυβόμαστε από κανέναν. Που σημαίνει ότι δεν επιδεικνύουμε φοβική συμπεριφορά ή κρυψίνοια στις ερωτήσεις των τρίτων. Ούτε όμως παρουσιάζουμε τα σημάδια της προωρότητας στο σώμα της σαν κάτι για το οποίο πρέπει κανείς να την λυπάται. 

Μου πήρε καιρό για να μιλήσω και κυρίως για να σκεφτώ έτσι. Θυμάμαι πως όλον τον πρώτο χρόνο της ζωής της ήμουν κατηγορηματική: δεν θα της έλεγα τίποτε όταν θα μεγάλωνε για όσα πέρασε και περάσαμε μόλις γεννήθηκε. Ήθελα να ξεχάσω και κυρίως να μην την κάνω να αισθάνεται ευάλωτη, διαφορετική, λιγότερη. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι ήμουν λάθος. Ο μόνος τρόπος να μην της φορέσω καπέλο την προωρότητα και τα δικά μου τραύματα ήταν να μιλήσω ανοιχτά, ακομπλεξάριστα, απενοχοποιημένα. Και αντικειμενικά. Διότι η προωρότητα είναι ένα πρόβλημα που αγγίζει ένα στα δέκα μωρά παγκοσμίως. Τα περισσότερα απ’ αυτά επιβιώνουν με καλές προοπτικές ή με ορισμένα αντιμετωπίσιμα προβλήματα. Κάποια, δυστυχώς, κουβαλούν αιωνίως σημαντικά προβλήματα υγείας. Και κάποια άλλα δεν περνούν ποτέ το κατώφλι του σπιτιού τους. Αυτή είναι η αλήθεια. Όπως και το ότι η επιστήμη έχει κάνει τεράστια βήματα στην προσπάθειά της να βοηθήσει αυτά τα παιδιά, αλλά η πολιτεία ως συνήθως μένει λίγο πίσω.

Ένα στα δέκα μωρά λοιπόν. Κι όμως, δεν έχω διαβάσει αρκετά ελληνικά κείμενα για τα πρόωρα τα οποία να εμβαθύνουν στην ουσία του θέματος. Ούτε επιστημονικά ούτε προσωπικά. Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές πού πάει ο πόνος των γονιών αυτών; Γιατί δεν ακούγεται η φωνή τους; Ύστερα σκέφτομαι ότι θέλουν να ξεχάσουν. Και τους καταλαβαίνω. Όμως ο δικός μου τρόπος για να ξεχάσω είναι να το ξεπεράσω. Και πιστεύω ότι μόνο όταν εκφράζεσαι, μοιράζεσαι και βοηθάς, ξεπερνάς.


Η 17η Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα (κατά της) Προωρότητας. Στη μνήμη του λαού μας η ημερομηνία θα σημαίνει πάντα κάτι άλλο. Όμως θα ήθελα να σας ζητήσω να τη θυμάστε και για έναν ακόμη λόγο. Είτε αφορά το παιδί σας, είτε το παιδί κάποιου δικού σας είτε τα παιδιά των άλλων. Ενημερωθείτε για την προωρότητα, προφυλάξτε την εγκυμοσύνη σας, κοινοποιήστε το πρόβλημα και τους τρόπους αντιμετώπισής του. Ναι, τα πρόωρα μωρά είναι τεράστιοι μαχητές, αλλά τόσο εκείνα όσο και οι γονείς τους χρειάζονται βοήθεια. Τη βοήθεια όλων μας.

Κάντε like στη σελίδα www.facebook.com/WorldPrematurityDay και διαδώστε την Παγκόσμια Ημέρα (κατά της) Προωρότητας.

To 31ebdomades.blogspot.com στηρίζει την καμπάνια για την παγκόσμια ημέρα που διενεργεί ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Φροντίδα των Νεογνών (EFCNI), ένα διεθνές δίκτυο υποστήριξης όσων φροντίζουν πρόωρα και άρρωστα μωρά. Μέχρι και τις 17 Νοεμβρίου θα δημοσιεύει νέα, ειδήσεις και βιώματα από την εμπειρία της προωρότητας.

11 σχόλια:

  1. Ανώνυμος17/9/13 12:57

    Ωραίο άρθρο, εύστοχο και πολύ αληθινό. Έμαθα κι εγώ την ημερομηνία αυτή για πρώτη φορά πέρυσι και η έκπληξη μου ήταν μεγάλη αφενός γιατί στην Ελλάδα η 17η Νοέμβρη είναι ημέρα με διαφορετική "αναφορά" και αφετέρου γιατί ενημερώθηκα από ξενόγλωσσο blog. Όπως και οι περισσότερες αναζητήσεις μου για ενημέρωση σχετικά με τα πρόωρα μωράκια, κατέληγαν και καταλήγουν ακόμα σε ξενόγλωσσα κείμενα. Χαίρομαι που "βρήκα" το blog σας, κ. Σώκου και περιμένω να διαβάσω ότι δημοσιεύσετε σχετικά με την προωρότητα και χαίρομαι επίσης που θίξατε το πιο σημαντικό για μένα κομμάτι των οικογενειών με προωράκια, τα συναισθήματα των γονιών. Να προσθέσω λοιπόν ότι ο δικός μου προωρούλης γεννήθηκε την 25η εβδομάδα (24w 6d για την ακρίβεια!)πριν 1 χρόνο. Κέρδισε τη ζωή αλλά η μάχη συνεχίζεται... Καλημέρα, με εκτίμηση Συρμούλα Εκμεκτσόγλου - Πανταζή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ χαίρομαι κυρία Εκμεκτσόγλου - Πανταζή που βρεθήκαμε. Θεωρώ ότι στο κομμάτι των συναισθημάτων ο μόνος που μπορεί να σε νιώσει και να σε στηρίξει είναι ένας άλλος γονιός με πρόωρο μωρό (φυσικά και οι φίλοι, αλλά με άλλον τρόπο). Και προς αυτή την κατεύθυνση έχω σκοπό να δουλέψω. Εύχομαι από καρδιάς ο γιος σας να κερδίσει όλες τις μάχες στη ζωή του και όσο μεγαλώνει να σας αποδεικνύει πόσο δυνατός και ικανός είναι. Αν θέλετε να μοιραστείτε οτιδήποτε, μη διστάσετε. Θα χαρώ να είμαστε σε επικοινωνία.

      Διαγραφή
  2. Μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι και η πρωτοβουλία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι η χρονική απόσταση που με κάνει να σκέφτομαι πιο καθαρά. Εύχομαι, Φλώρα, μέσα από αυτή την πρωτοβουλία να βρεθούν κι άλλες μητέρες που βίωσαν παρόμοιες εμπειρίες και να βγει κάτι ουσιαστικό, κάτι που να βοηθήσει.

      Διαγραφή
  3. Μόλις πρίν 10 μέρες ήρθε στον κόσμο το αγοράκι μας μόλις 24 εβδομάδων. Είμαι σε απόγνωση όποια πληροφορία θα μου ήταν σημαντική!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να σου ζησει Ελενη, ευχομαι να πανε ολα καλα κ να πατε σπιτι με πολλα χαμογελα! Ξερω οτι τωρα δεν μπορεις ουτε να το φανταστεις, αλλα τα προωρα ειναι οντως μεγαλοι αγωνιστες. Καταρχας, βρες εναν παιδιατρο απο κει μεσα που να εμπιστευεσαι καπως η να σου τον εχουν συστησει κ παιρνε πληροφοριες απ αυτον. Μην τρομαζεις απο τα προβληματα υγειας που παρουσιαζονται. Μια νεφρικη ανεπαρκεια σε ενα προωρο δεν εχει καμια σχεση με των ενηλικων, περναει σε λιγες μερες. Και μια εγκεφαλικη αιμορραγια ειναι σχεδον ρουτινα. Για περισσοτερα, μπορεις να μου γραψεις στο ksokou@gmail.com. Μεινε δυνατη οσο μπορεις. Η απογνωση που φυσιολογικα αισθανεσαι δεν σε κανει πιο αδυναμη. Να το θυμασαι αυτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eυχαριστώ πολύ τα λόγια σου με βοήθησαν αρκετά!!! Εχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας αλλά εχουμε υποχρέωση να ήμαστε αισιόδοξοι για αυτόν που τόσο πολύ προσπαθεί να κρατηθεί στην ζωή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ακριβως αυτο. Κ μιλα του, εστω κ πανω απ το κουτι. Εγω την εστηνα πισω απο τις οπες που περναγανε τα καλωδια κ ο αναπνευστηρας, μπας κ ακουσει. Το μειλ μου το εχεις ο,τι θες. Ολα θα πανε καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Διαβάζω το άρθρο σας και τα σχόλια από κάτω και δεν μπορώ να μην δακρύζω. Έχετε δίκιο, οι περισσότεροι επιλέγουμε να μην το σκεφτόμαστε, αλλά τελικά μόνο αν μιλήσουμε γι' αυτό ανοιχτά θα το ξεπεράσουμε. Όχι μόνο γιατί θα συνειδητοποίησουμε ότι δεν είμαστε μόνοι, αλλά και γιατί θα βοηθήσουμε κάποιους άλλους γονείς να το περάσουν όλο αυτό λίγο καλύτερα προετοιμασμένοι από εμάς. Καλή συνέχεια στην προσπάθειά σας και αν μπορώ θα ήθελα να βοηθήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά και μπορείτε και σας ευχαριστώ που το προτείνατε. Μείνετε σε επαφή, έχω κάποιους τρόπους κατά νου.

      Διαγραφή
  8. Ανώνυμος27/11/14 16:29

    Τέλειο κείμενο. ...Είμαι και εγώ μια μαμά που έζησα την προωροτητα από τα δίδυμακια μου,κουράγιο σε όλους τους γονείς που περνάν από αυτή την δοκιμασία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή