Συνήθως λέω την ιστορία μου σαν να την έχω ακούσει από
κάποιον άλλο.
Τα μάτια μου τρέχουν και τα συναισθήματα με πλημμυρίζουν
όταν διαβάζω ιστορίες ίδιες με την δική μου, μα όχι με την δική μου…
Ίσως γιατί τότε έκλαψα πολύ και σώθηκαν τα δάκρυά μου για
μένα, έτσι πρέπει να έγινε, μα δεν θυμάμαι και σίγουρα να σας πω….
Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες μόνο γεγονότα.
Η προωρότητα έχει χαράξει στη μνήμη μου μόνο τα ασήμαντα
και έχει κλέψει από αυτήν όλα τα σημαντικά…..
Θυμάμαι πότε μου είπαν
πρώτη φορά ότι έχω εκλαμψία αλλά δεν θυμάμαι την πρώτη φορά που τα
παιδιά μου με είπαν μαμά……
Θυμάμαι την όψη που είχαν όταν πάλευαν να αναπνεύσουν, μα δεν θυμάμαι την όψη που είχαν όταν πάλευαν
να με κάνουν να τα προσέξω…
Θυμάμαι τις φορές που έβγαλα το γάλα με το θήλαστρο και το
άφησα μέσα στο μπουκάλι μέχρι να το χύσει ο άντρας μου ή η μαμά μου, μα δεν
θυμάμαι τις φορές που πρωτοτάισα τις μικρές μου με το μπουκάλι στη μονάδα….
Θυμάμαι πώς είναι να μπαίνεις σε ένα άδειο παιδικό δωμάτιο,
μα δεν θυμάμαι πως ήταν όταν έμπαινα και ήταν γεμάτο….
Θυμάμαι πώς είναι να τρέχεις με δύο πόρτ-μπεμπέ στα χέρια στους διαδρόμους του νοσοκομείου,
μα δεν θυμάμαι πώς έτρεχα με τα παιδιά μου χέρι-χέρι….
Θυμάμαι πώς κάναμε φυσιοθεραπείες τρεις φορές την εβδομάδα
για δύο περίπου χρόνια, μα δεν θυμάμαι πού και πότε πήγαμε διακοπές εκείνα τα
χρόνια……
Θυμάμαι υπέρηχους, μαγνητικές, εγκεφαλογραφήματα, μα δεν
θυμάμαι Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιές και Πάσχα….
Θυμάμαι πότε και πώς γέννησα τη Σωτηρία και την Αμαλία μου, στην 28η εβδομάδα της κύησης, 860 γρ. και 1050 γρ. βάρος εισαγωγής
στη μονάδα, με όλες τις πιθανότητες επιβίωσης εναντίον τους, μα ……
Μα δεν θυμάμαι πότε και πώς σε ενάμιση μήνα θα γίνουν
εννέα χρονών, με όλες τις πιθανότητες
επιβίωσης με το μέρος τους….
Αν υπάρχει το θαύμα του Θεού, εμείς το έχουμε σπίτι
μας!
Αλλά έχει πάρει κομμάτια της ψυχής μας η άβυσσος για να
το κληρωθούμε……
Η Αμαλία και η Σωτηρία 30 ημερών - όταν τις πρωτοάγγιξαν οι γονείς τους - και 8
ετών!
Στείλτε την ιστορία σας στο ksokou@gmail.com με τίτλο Η ιστορία μου. Θα
ήθελα να σας παρακαλέσω να μην αναφερθείτε σε νοσοκομεία και ονόματα
γιατρών για ευνόητους λόγους. Τυχόν σχόλια που θα αναφέρονται σε ονόματα
δεν μπορώ να τα δημοσιεύσω.
To 31ebdomades.blogspot.com στηρίζει την καμπάνια για την παγκόσμια ημέρα που διενεργεί ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Φροντίδα των Νεογνών (EFCNI), ένα διεθνές δίκτυο υποστήριξης όσων φροντίζουν πρόωρα και άρρωστα μωρά. Μέχρι και τις 17 Νοεμβρίου θα δημοσιεύει νέα, ειδήσεις και βιώματα από την εμπειρία της προωρότητας.
Κάντε like στη σελίδα www.facebook.com/WorldPrematurityDay και διαδώστε την Παγκόσμια Ημέρα (κατά της) Προωρότητας.
Ξαδερφούλα μου γλυκειά!!! θυμάμαι εκείνη την ημέρα που μου είπαν οι δικοί μου ότι γέννησες... μα λέω..."νωρίς δεν είναι ακόμα???" δεν μου είπαν πολλά, δεν μιλήσαμε μαζί, τα νέα σου όμως τα μάθαινα ακόμα και από εδώ μακρυά που είμαι.... να τα χαίρεστε και να τα καμαρώνετε τα κορίτσια σας και οι δύο... και να είναι πάντα μα πάντα υπερήφανες για τους γονείς τους που τους αγαπάνε και τους λατρεύουν... γιατί το θαύμα του Θεού, όπως λες, είναι η ΑΓΑΠΗ... και στο σπίτι σας έχει βρει τη θέση της!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς Ελευθερία μου ΑΓΑΠΗ & ΥΓΕΙΑ !
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ καλή μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγάπη και υγεία για όλα τα παιδιά του κόσμου!!!!
ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΑΘΑ ΚΑΙ ΒΑΡΙΑ ΜΟΡΦΗ ΕΚΛΑΜΨΙΑΣ.ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ 890ΓΡ.ΜΑΣ ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΩΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ.ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΗ ΦΩΤΟ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΡΜΟΚΟΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΒΛΕΠΩ ΕΙΝΑΙ 7 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ 5.500 ΚΙΛΑ.ΚΑΙ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ.ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΟΙ ΚΟΡΑΚΛΕΣ ΣΟΥ ΜΕ ΥΓΙΕΙΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΜΑΡΩΣΕΙΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρκέλλα δύναμη, υγειά και αγάπη στην ομορφιά της ζωής σου σε εσένα!!!!
ΔιαγραφήKαλημέρα και από εμένα! Γι' αυτό που περάσατε, είστε ηρωίδες! Εγώ στάθηκα λίγο πιο τυχερή (μέσα στην ατυχία μου), είχαμε φτάσει στον 8ο μήνα, πριν ανεβάσω πίεση και γεννήσω εσπευσμένα. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά :-)
Διαγραφή