26 Οκτωβρίου 2014

Η 17η Νοεμβρίου που μας αφορά


Ένα μπλογκ, ένα μαμαδομπλόγκ αλλά με λίγο πιο συγκεκριμένη θεματολογία, την προωρότητα, και μερικά πιο γενικά κείμενα για τη μητρότητα. Και με ιστορίες άλλων γονιών που απέκτησαν πρόωρα μωρό, γιατί, βασικά, να στηρίξω θέλω και άλλους που το περνάνε τώρα.

Τις περισσότερες φορές όταν με ρωτούν με τι ασχολείσαι και αρχίζω να μιλάω για το μπλογκ, έχω την αίσθηση είτε ότι το θέμα τους ενδιαφέρει πράγματι είτε ότι απλώς δείχνουν κατανόηση στην πασιονάρια της προωρότητας, στην καμένη μάνα που έμεινε κολλημένη εκεί, στις 31 εβδομάδες μιας κύησης η οποία ξεκίνησε το 2010 και τέλειωσε εσπευσμένα το 2011. Παιδιά, όχι. Βγαίνω και για μπίρες. Κουλ, αλήθεια. Και ύστερα, όταν έρχεται εκείνο το: «αλλά όλα καλά τώρα, ε;» δεν δίνω συνέχεια. Γιατί, πρώτον, άντε να εξηγώ. Δεύτερον, παίζει να με θεωρούν την καμένη μάνα και να μην πείθονται με την καμία ότι βγαίνω και για μπίρες, παρόλο που ενδέχεται να τα λέμε όλα αυτά σε κάποιο μπαρ.

Αυτό λοιπόν το ποστ γράφεται ως συνέχεια. Τη συνέχεια που δεν δίνω, όταν καταλαβαίνω ότι δεν τους ενδιαφέρει. Και ως απάντηση στο ερώτημα: ποιος νοιάζεται για την προωρότητα, πέρα από τις μαμάδες που γέννησαν πρόωρα; Σήμερα λοιπόν, θέλω να εξηγήσω γιατί η προωρότητα αφορά τους πάντες. Όχι μόνο αυτούς που την έζησαν και την προσπέρασαν ή τη ζουν ή ζουν με τις συνέπειές της. Αλλά και αυτούς που θα γίνουν κάποτε γονείς, παρόλο που στην παρούσα φάση ούτε καν το σκέφτονται. Επίσης αυτούς που διανύουν τώρα την περίοδο της εγκυμοσύνης ή προσπαθούν να συλλάβουν (ειδικά με εξωσωματική). Και, τέλος, τους φίλους, συγγενείς, γνωστούς, συναδέλφους, παιδαγωγούς και όσους σχετίζονται, σχετίστηκαν ή θα σχετιστούν με γονείς πρόωρων και πρόωρα. Για τους νεογνολόγους, τους φυσιοθεραπευτές, τους λογοθεραπευτές, τους εργοθεραπευτές δεν κάνω λόγο. Εννοείται. Εκείνοι όμως την γνωρίζουν από πρώτο χέρι και οφείλουν να… Επιλογή τους ήταν.

Και θέλω να το εξηγήσω με αφορμή τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας, στις 17 Νοεμβρίου, έναν χρόνο μετά το περσινό κάλεσμα να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας, όλοι όσοι έχουμε ζήσει ή ζούμε την προωρότητα. Και αφού όλη η χρονιά κύλησε έτσι, με δεκάδες ιστορίες που συνεχίζουν να έρχονται στο mail μου - ζητώ συγνώμη που δεν τις βάζω αμέσως, αλλά δεν σας προλαβαίνω. Και χαίρομαι αφάνταστα που το πρώτο σε αναγνωσιμότητα κείμενο σε αυτό εδώ το μπλογκ είναι ένα κείμενο δικό σας. Φέτος όμως θέλω να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα και να ακουστούμε παραέξω, όχι μόνο μεταξύ μας.

Στη γυναίκα που ανυπομονεί να αισθανθεί την πρώτη σβούρα μέσα της και ύστερα να την πάρει αγκαλιά θέλω να πούμε να προσέχει. Κούραση, άγχος, διατροφή - δεν μιλάω για τσιγάρο και ποτό φυσικά - ιατρική παρακολούθηση είναι οι φωτεινές επιγραφές που αναβοσβήνουν πάνω από το κεφάλι της δείχνοντας με νέον βελάκια την κοιλιά της. Τώρα προέχει το μωρό της κι εκείνη. Να μάθει τι σημαίνει πρόωρος τοκετός, θηλασμός, αγκαλιά Καγκουρό, όχι για να αγχωθεί περισσότερο (δεν χρειάζεται να μελετήσει όλες τις υποκατηγορίες, ας βρει έστω δυο τρεις κατάλληλους ειδικούς που θα τη βοηθήσουν σε περίπτωση που...), αλλά επειδή αν της τύχει, θα μπορέσει να λειτουργήσει πιο πρακτικά και πιο χρήσιμα. Όχι πιο ψύχραιμα. Ψυχολογικά δεν μπορεί να προετοιμαστεί. Ψυχολογικά δεν είναι κανείς προετοιμασμένος για την προωρότητα και δεν χρειάζεται. Αν η μητέρα έχει ένα νόσημα, όλα τα παραπάνω επί δύο. Αν ξέρει ότι ενδέχεται να γεννήσει πρόωρα όλα τα παραπάνω επί τρία. Αν προσπαθεί με εξωσωματική, την παρακαλώ να αποφύγει την τρίδυμη κύηση ή τελοσπάντων να ενημερωθεί σχετικά. Ο μπαμπάς από κοντά. Να μάθει τα πάντα και εκείνος. Αν σας φαίνεται υπερβολικό όλο αυτό, αξίζει να ξέρετε πως οι περισσότεροι από τους θανάτους πρόωρων νεογνών στον Τρίτο Κόσμο, θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν οι γονείς μάθαιναν δυο πράγματα για την αγκαλιά Καγκουρό και την εφάρμοζαν. Κι αν τώρα σας φαίνεται μακρινό, να ξέρετε ότι η εν λόγω αγκαλιά σώζει και στον δυτικό κόσμο. Προστατεύστε λοιπόν την εγκυμοσύνη σας.

Επειδή δεν αποκλείεται να είστε το 1 στα 10 ζευγάρια που θα αποκτήσουν πρόωρο μωρό, δηλαδή πριν από την 37η εβδομάδα κύησης. Επειδή η κάθε μέρα μέσα στη μήτρα είναι τεράστιας σημασίας για την ανάπτυξη των ζωτικών οργάνων ενός ανθρώπου, χωρίς τα οποία δεν μπορεί να ζήσει κανείς. Ή ακόμη κι αν τα καταφέρει, ενδέχεται να ζήσει άσχημα. Επειδή η προωρότητα είναι η πρώτη αιτία νεογνικής θνησιμότητας και τα πρόωρα αποτελούν την πρώτη ομάδα ασθενών παιδιών στην Ευρώπη. Επειδή η έκβαση της υγείας των πρόωρων νεογνών εξαρτάται ακόμη σε μεγάλο βαθμό από τον τόπο που θα γεννηθούν. Και δεν μιλάω μόνο για την Αφρική. Μιλάω για τις ανισότητες ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου, όπου η αντιστοιχία παιδιών -νοσηλευτών παίζει ρόλο, Αθήνας και παραμεθόριων περιοχών, όπου για να δει κανείς γιατρό πρέπει να ταξιδέψει μίλια και πάλι θα είναι λαχείο να πετύχει όλες τις απαραίτητες ειδικότητες στο νοσοκομείο της πιο κοντινής του πόλης... Για να μην πιάσω την ταλαιπωρία όσων παλεύουν με τα δια βίου προβλήματα των παιδιών και τη δική τους κατά συνέπεια ψυχολογία. Ενημερωθείτε για το πρόβλημα. Η προωρότητα χτυπάει την πόρτα τις περισσότερες φορές χωρίς προειδοποίηση.

Και αφού ενημερωθείτε, τότε θα είναι πιο εύκολο να σταθείτε δίπλα σε όσους ξέρουν τι θα πει να γυρνάς από το μαιευτήριο με άδεια αγκαλιά. Σε όσους δεν γνωρίζουν αν και πώς θα ζήσει το παιδί τους και δεν μπορούν να κάνουν σχεδόν τίποτε γι' αυτό. Σε όσους πηγαινοέρχονται σε επισκεπτήρια σαν φαντάσματα και το τελευταίο που θέλουν να ακούσουν είναι: ξεκουράσου τώρα που μπορείς. Σε όσους δεν μπορούν να χαρούν το παιδί τους τον πρώτο καιρό που το πήραν στο σπίτι. Γιατί τότε θα ξέρετε κι εσείς πώς νιώθουν. Σα να έσπασαν τα μούτρα τους πέφτοντας με φόρα νικητή σε μια άδεια πισίνα και πρέπει να κολυμπήσουν στην απελιπισία. Κι αν το κουπί τους συνεχίζεται για χρόνια πολλά, εσείς πάλι θα ξέρετε. Γιατί θα έχετε κάνει τον κόπο να μάθετε, να ακούσετε, να νιώσετε. Θα έχετε κάνει τον δρόμο που απαιτείται για να γίνει αυτός ο κόσμος λίγο καλύτερος. Στηρίξτε τους γονείς. Ακούστε τι πραγματικά θέλουν και δώστε τους αυτό που μπορείτε.

Κι αν πάλι είστε εσείς οι γονείς, μοιραστείτε την εμπειρία σας, μιλήστε για την προωρότητα ανοιχτά. Μόνο καλό θα βγει.

Κοινοποιήστε την παγκόσμια ημέρα προωρότητας. Βοηθήστε να διαδοθεί το πρόβλημα και συμβάλλετε έτσι στην καλύτερη αντιμετώπισή του. 

Αν θέλετε μπορείτε να βάλετε ως cover στο facebook τη φωτογραφία της καμπάνιας που έφτιαξε αφιλοκερδώς για το 31εβδομάδες η Χριστίνα Παντέλη, πρόωρη η ίδια, γεννημένη στις 27 εβδομάδες το 1980, μητέρα δύο κοριτσιών σήμερα και γραφίστρια. Οι μητέρες πάλι, ας βάλουμε όπως και πέρυσι τη μοβ κορδέλα στο προφίλ μας, για να μοιραστούμε όσα μας ενώνουν. Την έφτιαξε και αυτή η Χριστίνα. Την ευχαριστούμε πολύ. 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου