Στον πρώτο υπέρηχο τον Οκτώβριο του 2010 λοιπόν, ο γιατρός
επιβεβαίωσε τα ευχάριστα! Η κουκίδα ήταν εκεί. Η αρχή. Η ένωση. Στον δεύτερο
υπέρηχο, η κουκίδα ήταν πάλι εκεί. Μόνο που δίπλα της ήταν και μια δεύτερη! Εγώ
το μοναχοπαίδι, θα μεγαλώσω δίδυμα; Άγχος. Ενθουσιασμός. Αγωνία. Κύηση υψηλού
κινδύνου. Χαρά. Μούδιασμα.
Στον τρίτο υπέρηχο, οι δύο κουκίδες μας εκεί, υπέροχες και
τρυφερές. Μόνο που δίπλα τους... ήταν και μια τρίτη! Τρίδυμα; «Γιατρέ, θέλω
μείωση». Ναι, αυτή ήταν η πρώτη μου φράση, κόντεψα να μείνω - και ο γιατρός και
ο άντρας μου μαζί! Η τρίτη κουκίδα δεν ανέπτυξε ποτέ καρδιακή λειτουργία. Έτσι,
δεν χρειάστηκε να υποστηρίξω έμπρακτα την παρορμητική δήλωσή μου. Τα δύο έμβρυα
συνέχισαν να μεγαλώνουν φυσιολογικά. Αλλά και η τρίτη κουκίδα συνέχισε να
μεγαλώνει… αφύσικα. Acardiac twin syndrome σε τρίδυμη κύηση. Σπάνιο, πολύ
σπάνιο. Το ακαρδιακό έμβρυο τροφοδοτείται μέσω της κυκλοφορίας αίματος των
άλλων δύο με πιθανή καταστροφική εξέλιξη για όλα. Εκτάκτως στο Λονδίνο, 13
εβδομάδων πια, για μια ειδική επέμβαση απομόνωσης της ανεπιθύμητης αυτής
κυκλοφορίας. Ούτε αυτή χρειάστηκε τελικά, το τρίτο ακαρδιακό έμβρυο παραιτήθηκε
από την υποκλοπή αίματος κι αυτό μάλλον συνέβη στους αιθέρες. Ανακούφιση, χαρά,
προσμονή, αναπτέρωση ελπίδας, αισιοδοξία. Συνεχίζουμε με δύο μωράκια,
ετοιμαζόμαστε για αυτή τη θεαματική είσοδο - το τι άλλο συνέβαινε στις ζωές μας
εκείνη την περίοδο είναι μια άλλη ιστορία.. Η εγκυμοσύνη κυλά ομαλά, απλώς με
πολύ συχνότερη παρακολούθηση από μια μονήρη κύηση.
24 Μαϊου 2011, 36 εβδομάδων, ημέρα Τρίτη και ώρα 13:54 και
13:55 έρχονται στον κόσμο η Α και η Β, 2220 γρ. και 2210 γρ. αντίστοιχα. Η Α
και η Β αλλάζουν τον κόσμο μας για πάντα. Συναισθηματική έκρηξη, πρωτόγνωρα
όλα, σαν να ξαναγεννήθηκα κι εγώ μαζί. Η πρώτη αγκαλιά στη μονάδα δεν μπορεί να
περιγραφεί με λέξεις, αλλά όποια το έχει ζήσει καταλαβαίνει. Στο δωμάτιο ένιωθα
αμήχανα, σαν όλες να είχαν πάει για να γεννήσουν κι εγώ για σκωληκοειδίτιδα,
μόνη, χωρίς μωρό, τα μωρά μου μόνα, να ακούν μπιπ -μπιπ αντί για τη φωνή μου. Από
τη ζεστασιά στα αφιλόξενα, πώς θα το πάρουν; Θα μου το συγχωρήσουν; Υπομονή,
κουράγιο, τουλάχιστον δεν έχουν κάποιο πρόβλημα, ούτε οξυγόνο δεν χρειάστηκαν,
λίγο να πάρουν τα πάνω τους. Σε δέκα μέρες βγήκανε. Η Α και η Β ήρθαν εκεί που
ανήκουν και σήμερα χορεύουν το «Μήλο μου, κόκκινο» πάνω στα τραπέζια και πάνε
και στον παιδικό!
Ακόμα και σήμερα, με αφορμή αυτή την πρόσκληση για μοίρασμα
της εμπειρίας, διαπιστώνω ότι δυσκολεύομαι να αφηγηθώ τα γεγονότα χωρίς να πάρω
λίγη απόσταση ασφαλείας. Τα συναισθήματα και η ένταση με την οποία τα βίωσα, με
κατακλύζουν, σχεδόν με πνίγουν. Υπήρξαν τραυματικές στιγμές σε αυτή την
εμπειρία, που θέλουν χρόνο για να γιάνουν. Ας κρατήσω για σήμερα τα δάκρυα
χαράς για την καλή έκβαση μιας δύσκολης πορείας και την ευγνωμοσύνη μου για την
τυχερή μέρα της ζωής μου, τη μέρα της σύλληψης αυτών των φοβερών και
αξιολάτρευτων πλασμάτων που έμελλε να αγαπήσω τόσο βαθιά..
Βίκυ Βάββα
Καλησπέρα μόλις διάβασα την ιστορία σου.Εσύ ήσουν πολύ τυχερή ευτυχως!Αν βγει μεγαλο το σχολιο μου ζητω συγνωμη.Εγώ έχω ζήσει κάτι παρομοιο πάω στον γιατρό μόλις κατάλαβα ότι είμαι έγκυος μου κάνει τον υπέρηχο και μου λέει τα χαρμόσυνα νέα εμείς πετάξαμε από την χαρά μας γιατί έμεινα κατευθείαν εγκυος χωρίς προσπάθεια,πάμε στην δεύτερη επίσκεψη του γιατρού μας λεει ότι τελικά έχω δίδυμα και θα επιβιώσει μόνο το ένα έμβρυο γιατί ή καρδιά του δεύτερου ήταν αδύναμη κάπου εκεί ξεκίνησε ο Γολγοθάς μου.Στην Κέρκυρα οι γιατροί δεν είχαν ιδέα για το ακαρδιακο δίδυμο,ευτυχώς στο ξαναλεω εσυ ήσουν τυχερη!!!δεν γύρισε κάποιος γιατρό να σου πει στα μέσα του τέταρτου μηνα ότι μέσα σου μεγαλώνει ένα ακεφαλο πραγμα και χωρίς να ξέρει το γιατί συμβαίνει αυτό ακόμα και ο γιατρός. Σε μένα δεν έγινε καυτηριάσει του αγγείου γιατί ο γιατρός μου πήγαινε να με κάνει πειραματόζωο έτσι έφυγα για Γιάννενα σε έναν γιατρό και μου είπε για το ακαρδιακο δίδυμο και τις επιπτώσεις που θα έχει το μωρο αν δεν γεννουσα ακόμα πιο νωρίς από τις υπόλοιπες δίδυμες κυήσεις. Για να μη σε κουραζω βρέθηκα εξήμισι μηνών να γενναω στην Αθήνα μετά από έναν μήνα μέσα στο νοσοκομείο ο Μπέμπης βγήκε ένα κιλό μπήκε στην ΜΕΝΝ για δύο μήνες καλοδιωμενος με οξυγόνο τις δύο πρώτες μέρες με καρδιακή υποστήριξη δεν ξέραμε αν θα ζήσει ευτυχώς βγήκε νικητής με αυτήν την μάχη σήμερα κλείνει τον πρώτο του χρόνο!!!Μέχρι στιγμής φαίνεται υγιής και ότι όλα πάνε καλά αλλά μέχρι να μεγαλώσει κι'άλλο για να δουμε αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα καθόμαστε σε αναμενα κάρβουνα το μόνο που κάνουμε αυτήν την στιγμή είναι φυσιοθεραπεία γιατι τον βρήκαν λίγο σφιγμένο.Το άλλο το έμβρυο το τερατωμα όπως το έλεγαν βγήκε 1.800γραμμαρια υποτίθεται θα πήγαινε για υγειονομική ταφή όπως έχανε υπογράψει στο χαρτί αλλά κάποιος το κράτησε παράνομα και μετά από 2μηνες μας παίρνουν τηλ για να το βάλουν στο μουσείο,ενώ κάπως είχα ηρεμήσει από τα κλάματα γίνεται αυτό και με έκανε κουρελι ξέχασα να αναφέρω ότι γεννησα με καισαρική με επισκληριδιο και τα ακουγα όλα,απ'οτι ξερω ειναι η πρωτη εγκυμοσυνη στην Ελλαδα που καταφερε να γεννηθει ζωντανο το μωρο χωρις την καυτηριαση του αγγειου.Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο μου αλλά πρώτη φορά βρήκα κάποιον που να έχει περάσει κάτι τόσο κοντά στην δική μου εγκυμοσύνη φυσικά κανένας τους δεν καταλαβαίνει τι έχω περάσει και πως είμαι ακόμα ψυχολογικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή