17 Μαρτίου 2015

Η ιστορία της Φωτεινής: Έναν χρόνο πριν

Ένα χρόνο πριν δεν φαντάστηκα ότι μόλις έμπαινα στην 28η εβδομάδα κύησης θα μάθαινα πως έχω σοβαρή προκλαμψία και θα έπρεπε να μπω στο νοσοκομείο.

 Ένα χρόνο πριν δεν γνώριζα ότι υπάρχει εμβρυομητρική κλινική που αφορά κυήσεις υψηλού κινδύνου γεμάτη αγχωμένες κοπέλες που περιμένουν το πρώτο, δεύτερο, τρίτο ή τέταρτο παιδί τους.

Ένα χρόνο πριν δεν ήξερα ότι αρκετές γυναίκες γεννάνε πρόωρα και τα μωρά τους μένουνε από λίγο εώς και μήνες στη ΜΕΝΝ.

Ένα χρόνο πριν δεν ήξερα ότι θα γεννήσω έκτακτα με καισαρική και ολική νάρκωση στις 30 εβδομάδες το 990 γρ. μωρό μου γιατί έπαθα νεφρική ανεπάρκεια και δραματική πτώση αιμοπεταλίων.

Ένα χρόνο πριν δεν γνώριζα ότι μετά τη γέννα θα ήμουν γεμάτη φόβο και αμφιβολία για το αν είμαι μαμά και δεν θα ήθελα να δω και να μιλήσω σε κανέναν παρά μόνο να είμαι στο δωμάτιο και να κλαίω, χωρίς μπαλόνια και λουλούδια, προσπαθώντας να αποφύγω τα τηλέφωνα και τις με το ζόρι ευχές!

Ένα χρόνο πριν δεν είχα σκεφτεί ότι μπορεί να δω το μικροσκοπικό μωρό μου να δυσφορεί στην ανοιχτή θερμοκοιτίδα με τον αναπνευστήρα και τον ορό στο κεφάλι και εμένα να πηγαινοέρχομαι κάθε μέρα μη γνωρίζοντας αν θα ζήσει.

Ένα χρόνο πριν δεν είχα ιδέα πόσο καλό κάνει το μητρικό γάλα και ιδίως στα προωράκια.

Ένα χρόνο πριν δεν πίστευα ότι θα αντλούσα γάλα με το θήλαστρο κάθε 3 ώρες και θα το πετούσα κλαίγοντας, γιατί ακόμη η πίεση μου ήταν 17 με 11 και έπρεπε να παίρνω δυνατό χάπι, όχι φιλικό προς το θηλασμό.

Ένα χρόνο πριν δεν φανταζόμουν την ανείπωτη χαρά που θα ένιωθα όταν το μωρό μου θα έβγαινε από το οξυγόνο, θα έτρωγε 8 ml και θα μεταφερόταν στο ενδιάμεσο στάδιο.

Ένα χρόνο πριν δεν ήξερα ότι θα έπαιρνα την πρωτότοκη κορούλα μου μετά από 54 μέρες αγκαλιά γεμάτη φόβο και αγωνία μην την σπάσω.

Ένα χρόνο πριν δεν γνώριζα ότι θα ευγνωμονούσα τους γιατρούς και τις μαίες του δημοσίου νοσοκομείου που φρόντισαν εμένα και το μωρό μου, με ενημέρωσαν άριστα για το θηλασμό και με έβαλαν σε δωμάτιο με άλλη κοπέλα που γέννησε πρόωρα χωρίς καν να το ζητήσω.

Ένα χρόνο πριν ήξερα, αλλά διαπίστωσα για ακόμα μια φορά πόσο τυχερή είμαι που γνώρισα και παντρεύτηκα τον άντρα μου.

Ένα χρόνο πριν δεν ήξερα ότι ένα χρόνο μετά οι πολλές δυσκολίες θα είχαν πια περάσει και θα κοιμόμουν αγκαλιά με την τέλεια κορούλα μου που μου έχει αλλάξει τη ζωή.

Σήμερα νιώθω πολύ τυχερή, έμαθα πολλά, κυρίως όμως έμαθα ότι στη ζωή φυσιολογικά δεν είναι μόνο τα ευχάριστα γεγονότα και εμπειρίες, αλλά και τα δύσκολα και τα δυσάρεστα και ότι καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε.

Το «γιατί σε εμένα» δεν με εκφράζει πια, όλοι ίσοι είμαστε και έχουμε ίδιες πιθανότητες να μας συμβούν ακόμα και οι πιο σπάνιες και δύσκολες καταστάσεις δυστυχώς. Επίσης νιώθω τυχερή που ζω σε μια εποχή που η πρόοδος της ιατρικής και της τεχνολογίας - και η βοήθεια του θεού φυσικά -έδωσε σε μένα και στην κόρη μου την ευκαιρία να ζήσουμε, να γνωριστούμε και να αγαπηθούμε.

Θέλω να ευχηθώ σε όλες τις προωρομανούλες να χαίρονται τα παιδάκια τους και στις μανούλες που έχουν τα μωράκια τους στη ΜΕΝΝ καλή δύναμη και υπομονή. Τα αγοράκια είναι πολεμιστές εκ φύσεως και όσο για τα κοριτσάκια θα πω κάτι που μου είπε ο γιατρός λίγο πριν γεννήσω: «Δε σας φοβάμαι, εσείς οι γυναίκες είστε ανθεκτικές και οι μικρές και οι μεγάλες!».

Φωτεινή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου