13 Ιουνίου 2014

The big «Θ»

Το ποστ του θηλασμού το καθυστέρησα πολύ. Ήθελα να είναι απαλλαγμένο από θυμό και γεμάτο κατασταλαγμένη άποψη. Ίσως επειδή τις μέρες που έγραφα τίγκα στην οργή για τις καισαρικές, έπεσα επάνω σε μια ανάρτηση της ΚaPa που συμβούλευε: sleep on it. Την άκουσα. Άφησα να περάσουν οι μέρες και οι μήνες, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να βρω μια άκρη, έναν τρόπο για να οργανώσω μια ομάδα πρώτων βοηθειών για τις μητέρες με πρόωρα μωρά που θέλουν να θηλάσουν. Δυσκολεύτηκα πολύ. Στον δρόμο έμαθα πληροφορίες και άκουσα απόψεις που με στενοχώρησαν. Έμαθα όμως κι άλλα που μου έδιναν λόγο να συνεχίσω.

Τελικά τα κατάφερα. Αυτό το ποστ δεν βγάζει καπνούς απ’ τα ρουθούνια – οπότε αν το περιμένατε τέτοιο, σόρι. Βγάζει όμως μια κάποια λύπη. Γιατί λυπάμαι που συζητιέται ακόμη ο δημόσιος θηλασμός, λες κι είναι αυτό το θέμα. Λυπάμαι που υπάρχει διαμάχη – γιατί υπάρχει – ανάμεσα σε θηλάζουσες και μη και μια κόντρα σχετικά με το πόσο θα θηλάσει μια μητέρα (όσο γουστάρει, not?). Λυπάμαι να ακούω από μια μητέρα: «κορίτσια, μην λέτε ότι δεν έχετε γάλα, γιατί αυτό είναι μύθος, και έτσι μπορεί να αποθαρρύνετε και άλλες μητέρες από το να θηλάσουν» (και μέχρι εκεί οκ) και στο καπάκι, από το ίδιο στόμα: «μόνο όταν θήλασα αισθάνθηκα πραγματική μητέρα» (έτσι δεν παραπληροφορείς και δεν πληγώνεις τις γυναίκες που δεν μπόρεσαν;). Λυπάμαι να ακούω πως μια γυναίκα που δεν μπόρεσε, ενώ ήθελε και προσπάθησε, αισθάνεται να απολογείται κάθε φορά που στο τραπέζι του παιδότοπου πέφτει το φλέγον «Θ».

Και λυπάμαι για όλα αυτά, επειδή αν για τις περισσότερες μητέρες είναι δύσκολος ο θηλασμός (όπως λέει και η Not-Just-Mums), για τις μητέρες με πρόωρα είναι ακόμη δυσκολότερος. Και αν το μητρικό γάλα είναι super food για όλα τα παιδιά, για τα πρόωρα είναι σχεδόν φάρμακο. Και όχι, δεν θέλω να βγάλω στην απέξω τις μαμάδες με τελειόμηνα. Εντελώς μέσα θέλω να τις βάλω. Για να καταλάβουν κι εκείνες τι είναι σημαντικό και τι όχι. Για να συμπεριλάβουν και όλες εμάς που προσπαθήσαμε ή προσπαθούμε χωρίς μωρό στην αγκαλιά στα υποστηρικτικά τους πλάνα. Να φτιάξουν μια υποκατηγορία (πόσο τους κοστίζει δηλαδή;) που θα λέει ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΠΡΟΩΡΩΝ στις ομάδες τους, αλλά και στο κεφάλι τους. Για να προσεγγίσουν με ευαισθησία τη διπλανή μαμά στο πάρκο που κατεβάζει τα μούτρα όταν μιλάνε για θηλασμό και να μην την κρίνουν. Να κατανοήσουν ότι αυτή μπορεί να είχε ανάγκη από μια ειδικότερη μεταχείριση στον θηλασμό, όταν έβλεπε το ούτε 2 κιλών παιδί της να μπαίνει στο χειρουργείο κι εκείνη έπρεπε να κάτσει αγκαλιά με το θήλαστρο.

Ίσως πείτε ότι έχω θυμώσει με τις μαμάδες που θήλασαν το τελειόμηνο μωρό τους. Καθόλου. Γιατί όλες ανεξαιρέτως – φανατικές και μη του θηλασμού – με συγχαίρουν, όταν ακούνε την ιστορία μου (που σιγά τα ωά δηλαδή). Ακριβώς επειδή μια μαμά τις περισσότερες φορές μπορεί να καταλάβει. Αλλά πρέπει και να ξέρει. Κι εγώ τα λέω για να τα μάθει. Γιατί μόνο τότε πάμε παρακάτω, αφήνοντας στην άκρη χαζές διαμάχες και αντιπαλότητες.

Και θέλω επίσης να μάθετε ότι ο θηλασμός των πρόωρων στην Ελλάδα είναι ακόμη πιο δύσκολος απ’ ότι σε άλλες χώρες. Διότι δεν υπάρχει ενιαία πολιτική στις μονάδες. Και αν στη μία επιτρέπεται να βγάλεις γάλα στο σπίτι σου και να το πας στο επισκεπτήριο, σε μια άλλη απαγορεύεται από τους κανόνες υγιεινής και πρέπει να το αντλήσεις εκεί. Κι αν στα μαιευτήρια υπάρχουν εξειδικευμένες μαίες που ενδέχεται να σε καθοδηγήσουν σωστά, στις μονάδες των παιδιατρικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων - που συχνά φιλοξενούνται δύσκολα περιστατικά -, υπάρχουν μόνο νοσηλεύτριες κι ούτε καν δωμάτιο άντλησης γάλακτος. Να συνεχίσω; Ναι, διότι δεν είναι όλα τα μαιευτήρια φιλικά προς τα βρέφη, πράγμα που σημαίνει ότι θα δώσουν με ευκολία ξένο γάλα και μάλιστα από μπιμπερό, κι αυτό ενδέχεται να προκαλέσει σύγχυση θηλών στο βρέφος. Αλλά και αυτά που είναι – ευτυχώς αυξάνουν – δεν διαθέτουν όλα τράπεζα μητρικού γάλακτος για να μπορέσει μια μητέρα να συμπληρώσει με ξένο μητρικό, πλήρως ελεγμένο και ακίνδυνο, και όχι με ξένο φόρμουλα. Ούτε βέβαια εφαρμόζουν τη θεραπευτική αγκαλιά του Καγκουρό που βοηθάει τον θηλασμό. Για να μην πιάσω τις αντικρουόμενες συμβουλές λόγω άγνοιας. Θα πω μόνο ότι είδα να πετάνε το γάλα μου, επειδή οι ενέσεις ηπαρίνης που έκανα μπορεί να ενέτειναν μια εγκεφαλική αιμορραγία στο παιδί, ενώ τώρα μαθαίνω ότι είναι εντελώς ακίνδυνες. Ξέρετε για παράδειγμα τι σημαίνει sns; Supplementing Nursing System. Να το ψάξετε.

Ίσως τώρα πείτε ότι έχω θυμώσει με τους γιατρούς και τα νοσοκομεία. Καθόλου. Χωρίς αυτούς δεν θα είχα τώρα μια κόρη τριών ετών. Τους είμαι ευγνώμων. Κάνουν πραγματικά εξαιρετική δουλειά, κόντρα σε αντίξοες συνθήκες. Το παράδοξο είναι ότι δεν έχω θυμώσει, έχω λίγο λυπηθεί. Που στην προσπάθειά μου να βρω ανθρώπους να στηρίξουν τον θηλασμό των πρόωρων, πολλοί γύρισαν το κεφάλι αλλού. Έχω λυπηθεί επειδή συνειδητοποίησα πόσο πίσω είμαστε. Έχω όμως χαρεί και λίγο επειδή στον δρόμο μου βρέθηκαν κάποιοι που δέχτηκαν να μου μιλήσουν, επειδή «έστω και μία γυναίκα να βοηθηθεί, θα είναι όφελος», επειδή «δεν είναι το θέμα πού θα δημοσιευτεί, κυρία Σώκου, το θέμα είναι να ενημερωθούν οι μητέρες», επειδή «θα χαρώ πολύ να βοηθήσω όπως μου πείτε». Αφού λοιπόν αυτό ξέρω, αυτό θα κάνω. Θα πιάσω τα δοκιμασμένα όπλα μου – της δημοσιογραφίας - και θα σας παρουσιάσω τους ανθρώπους που κάνουν κάτι για τον θηλασμό (και) των πρόωρων. Και ίσως έτσι, μαζί με τις δικές σας ιστορίες και εμπειρίες, ανοίξουμε μια κουβέντα. Η οποία εύχομαι να εξελιχθεί σε μια ομάδα πρώτων βοηθειών. 


Υ.Γ. 1 Α! Εννοείται πως θέλουμε μαζί και όσες δεν θήλασαν. Και κυρίως θέλουμε να αισθάνονται καλά. Λέω μάλιστα να φτιάξουμε την πρώτη ομάδα για τον θηλασμό που θα αποτελείται και από μητέρες που δεν θήλασαν. Διότι εμείς ξέρουμε καλύτερα ότι το παν δεν είναι ο θηλασμός. Στείλτε μου ιστορίες θηλασμού επιτυχείς ή όχι (ksokou@gmail.com), δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να βοηθήσουμε τις επόμενες. Και αν τώρα θηλάζετε ή αντλείτε γάλα, στείλτε μου τις απορίες σας στη σελίδα του 31εβδομάδες στο facebook

Υ.Γ. 2 Στις επόμενες αναρτήσεις, λοιπόν, θα φιλοξενήσω συνεντεύξεις και ιστορίες ανθρώπων φιλικών προς τα πρόωρα βρέφη.


4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος15/6/14 08:59

    Θήλασα την μεγάλη μου κόρη αποκλειστικά μέχρι 10 μηνών.Απλά.Χωρίς τυμπανοκρουσίες.Γιατί έτσι έγινε...Η μικρή ένα μήνα εντατική...Πάντα θα λέω ότι τα δάκρυα μου είναι ίσα σε βάρος με το γάλα που δεν είχα να της δώσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος16/6/14 12:29

    Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το κείμενο σου Κέλλυ, για ακόμα μια φορά γράφεις όλα όσα σκεφτομαστε και νιώθουμε οι περισσότερες, μόνο που εγώ ακόμα βγάζω καπνούς απο τα ρουθούνια για τέτοιου είδους αντιμετωπίσεις απο μαμάδες.Είμαι η Μαρία (η μαμά δύο μωρών 25 εβδομάδων) , δεν θήλασα τα μωρά μου, έγινα η καλυτερη φίλη γνωστης εταιρειας θηλαστρου που μετα απο τόσο κόπο,κούραση,ξενύχτι κατάφερα να αντλήσω για να καταληξει το γάλα μου στα σκουπίδια.Και αυτό γιατί τελικά δεν έδωσαν στα παιδιά μου το δικό μου στην ΜΕΝΝ.Το μάζευα για μήνες στην κατάψυξη και κάνεις δεν μου είπε με σιγουριά μετά απο πόσους μήνες λήγει το μητρικό γάλα και με παροτρύναν να το πετάξω αντί να το κάνω δωρεά σε μια τράπεζα γάλακτος.Είμαστε πολύ πίσω δυστηχώς και γενικά στο ζήτημα θηλασμού, και ειδικά στον θηλασμό πρόωρων.Θυμάμαι πώς περίμενα τουλάχιστον μια εβδομάδα απάντηση απο τη ΜΕΝΝ για το πόσους μηνές διαρκεί το μητρικο γάλα στην καταψυξη και τελικά κανείς δεν ήταν σιγουρός..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, τώρα Μαρία, ένα δίκιο το έχεις να βγάζεις καπνούς. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα στη θέση σου. Έχουμε πολύ δρόμο τελικά. Πάρα πολύ.

      Διαγραφή