3 Απριλίου 2013

DOs & DON'Ts

Αυτομαστιγώνομαι από χτες. Παρ’ όλο που βρέθηκα στη θέση της και ξέρω τι πρέπει και τι δεν πρέπει να λες σε μια γυναίκα που αναμένεται να γεννήσει πρόωρα, έπεσα στην παγίδα των απαγορευτικών ερωτήσεων: «Τι λέει ο γιατρός;», «Δεν πρέπει να ανησυχεί πλέον, ε;». Εκείνη όμως ανησυχεί και κυρίως στενοχωριέται. Το φανταζόταν σαν το πιο χαρμόσυνο γεγονός της ζωής της και μοιάζει με εφιάλτη αβέβαιου φινάλε. Τι θα κερδίσει αν επαναλάβει ν φορές σε φίλους και συγγενείς τι λέει ο γιατρός;

Και τι θα κερδίσει εκείνος που ρωτάει αν μάθει πότε θα βγει το παιδί από την εντατική; Σημασία δεν έχει να μάθει εκείνος, αλλά να βγει το παιδί σώο. Όσον καιρό η Γιόννα βρισκόταν στη μονάδα άκουσα απίστευτες μπούρδες από φίλους και συγγενείς – και μετά, δεν έχω παράπονο, αλλά αυτό είναι θέμα άλλου post – στην προσπάθειά τους να δείξουν ενδιαφέρον και συμπαράσταση. Κατανοώ ότι οι προθέσεις τους ήταν αγνές, πλην όμως σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν δεν υπάρχει βέβαιο αίσιο τέλος, το ενδιαφέρον των άλλων ενδέχεται μερικές φορές να καταντήσει κουραστικό και η συμπαράστασή τους αδύνατη. Δεν εννοώ ότι πρέπει να εξαφανιστείς από τη ζωή μιας φίλης που το παιδί της είναι στη μονάδα, όμως ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, πρέπει να κρατήσεις αποστάσεις, να δηλώσεις διακριτικά ενδιαφέρον και να παραμείνεις δίπλα της με κάποιον τρόπο αόρατη.
Αυτά είναι όσα «όχι» και «ναι» μπόρεσα να σκεφτώ, αν βρεθείς στην απέξω.

  1. Μην παίρνεις καθημερινά τηλέφωνο. Ούτε να στέλνεις καθημερινά sms. Δεν είσαι η μόνη που ενδιαφέρεται. Φαντάζεσαι να πρέπει να εξηγήσει σε όλους τι κάνει το παιδί και πώς νιώθει εκείνη; Νιώθει χάλια. Δεν θα νιώσει καλύτερα, αν σε ακούει συνέχεια. Θα νιώσει καλύτερα αν πάρει το παιδί στο σπίτι.
  2. Μην παρεξηγηθείς ότι σε έχει στην απέξω, επειδή δεν απαντά στα τηλεφωνήματά σου ή στα γεμάτα ερωτηματικά sms σου. Μπορεί να κινδυνεύει το παιδί της, θα πρέπει να σκεφτεί τα πληγωμένα σου αισθήματα;
  3. Μην προσπαθήσεις να την πείσεις ότι είναι καλύτερα που το μωρό θα μείνει λίγες μέρες στη μονάδα, διότι μετά θα ζήσει την πιο κουραστική περίοδο της ζωής της, οπότε τώρα έχει την ευκαιρία να ξεκουραστεί. Δεν μπορεί να κατανοήσει ότι της το λες για να νιώσει καλύτερα. Θα νιώσει καλύτερα ΜΟΝΟ αν πάρει το παιδί στο σπίτι. Μην της χαλάς το όνειρό της. Πρέπει να έχει κάτι να ονειρεύεται.
  4. Μην της στέλνεις φωτογραφίες από άλλα πρόωρα, ενημερωτικά site, απίθανες ιστορίες επιβίωσης κ.λπ. Καμία περίπτωση δεν είναι σαν τη δική της και το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τη στενοχωρήσεις περισσότερο. Μπορείς αν θες να της πεις – μία φορά είναι αρκετή – ότι ξέρεις κάποια περίπτωση πρόωρου με πολλά προβλήματα που τα κατάφερε και είναι τελείως καλά, διότι τα πρόωρα – λένε ότι – έχουν μεγάλη θέληση για ζωή.
  5. Μην της ζητάς επίμονα να την επισκεφτείς. Μπορείς αν θες να προσφερθείς να πάτε μια βόλτα ή να την πετάξεις με το αυτοκίνητο στο νοσοκομείο για το επισκεπτήριο ή να πας στο γραφείο/ταμείο της να κανονίσεις τα διαδικαστικά. Δείξ’ της ότι είσαι διαθέσιμη να κάνεις ό,τι χρειαστεί, αλλά μην την πιέζεις για τίποτε. Το σημαντικό δεν είναι να αποδείξεις εσύ πόσο μητέρα Τερέζα είσαι, αλλά να βοηθήσεις πραγματικά και αυτό θα το αποφασίσει εκείνη.
  6. Μην της δίνεις δώρα για το παιδί όσο εκείνο είναι μακριά της. Της περνάει από το μυαλό ότι μπορεί και να μην το πάρει στο σπίτι. Ακόμη όμως κι αν το παιδί δεν είναι σοβαρά, θα νιώσει χειρότερα που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το δώρο σου.
  7. Μην τη ρωτήσεις ποτέ: «Πότε θα βγει το παιδί;». Ελπίζω πια να καταλαβαίνεις γιατί.

Τι να κάνεις
  1. Δώσε αίμα, αν χρειάζεται. Χωρίς πολλές κουβέντες.
  2. Στείλε ένα sms ή ένα mail συμπαράστασης, όχι μελοδραματικό, απλώς αληθινό. Πες της ότι πιστεύεις στη δύναμη του μωρού της. Είναι αρκετό.
  3. Μπες στο ίντερνετ και ενημερώσου για το τι σημαίνει προωρότητα και ποιους κινδύνους επιφυλάσσει, ώστε να ξέρεις για τι ανησυχεί και να μην χρειάζεται να τη ρωτάς. Κάντο χωρίς να της το πεις.
  4. Αν τυχαίνει και έχεις κάποιον γνωστό γιατρό, μαία ή νοσοκόμα στο νοσοκομείο, στείλ’ τον να δείξει ενδιαφέρον σε πιο προσωπικό επίπεδο. Και εκείνη θα νιώσει πιο οικεία και εσύ θα μάθεις πώς είναι το παιδί, χωρίς να τη φορτίσεις. Κάντο χωρίς να της το πεις.
  5. Ετοιμάσου να προσφέρεις οποιαδήποτε βοήθεια σου ζητήσει, όποτε στη ζητήσει. Μάθε π.χ. τι χρειάζεται ένα μωρό τις πρώτες μέρες της ζωής του και κάνε μερικά χρήσιμα ψώνια που θα μπορέσεις να της δώσεις, όταν το παιδί θα πάει σπίτι. Εκείνη ίσως να μην έχει τη διάθεση να πάει στα μαγαζιά ή να μην μπορεί.
  6. Φρόντισε να επικροτείς τις επιλογές της. Αυτή την περίοδο χρειάζεται αυτοπεποίθηση. Δεν είναι τώρα η κατάλληλη εποχή π.χ. να της κάνεις κήρυγμα που έκοψε το γάλα της, που τρέχει σαν τρελή στα επισκεπτήρια και δεν έχει πάει κομμωτήριο ή που ανάβει κεριά στις εκκλησίες.  

1 σχόλιο:

  1. Πριν 9 χρόνια γέννησα πρόωρα ένα αγοράκι 1450 γρ.Επειδή αλλού γέννησα και αλλού πήγαν το μωρό για θερμοκοιτίδα,το είδα μετά από 15 ολόκληρες μέρες.Ήμουν η μοναδική μαμά χωρίς όμως να έχω κρατήσει μωρό στην αγκαλιά μου.Δεν με νοιάζει πια τι έζησα.Δεν με νοιάζει που έκοψα το γάλα,δεν με νοιάζει που σαν λεχώνα κυκλοφορούσα το βράδυ για να πάω στο νοσοκομείο να δω για λίγο το μωρό(δεν έπαθα και τίποτα με βάση αυτά που λένε οι παλιοί).Το αποτέλεσμα είναι ένα παιδί πανέξυπνο,χωρίς πρόβλημα υγείας και μια μαμά που κατάλαβε την ψυχική δύναμη που έχει.Μην φοβάστε την προωρότητα.Κάθε παιδί είναι μοναδικό!
















    ΑπάντησηΔιαγραφή